سومریها، آشوریها و بسیاری تمدنهای پیشین از قیر به طور وسیعی استفاده می‌كردند. این ماده به عنوان عایق رطوبتی و نیز ماده محافظ برای چوب در كشتی سازیهای باستان و همچنین در مومیایی كردن اجساد، مجسمه سازی و تزئینات استفاده می‌شد. از قیر به صورت ماستیك (تركیب قیر و آجر پخته) در ساختمان معابد، پایه پلها، سطح خیابانها استفاده می‌شد.
صنعت مدرن تولید قیر در سال 1712 میلادی با كشف سنگهای قیر طبیعی در فرانسه آغاز گردید. در آن هنگام مواد قیری را به طور ساده‌ای به صورت كلوخه روی سطح جاده‌های محلی پخش می‌كردند و می‌گذاشتند كه در اثر عبور و مرور گاریها و درشكه‌ها به تدریج خرد و به سطح جاده كوبیده شوند. به مرور زمان با پودر كردن و گرم كردن مواد قبل از استفاده این تكنیك پیشرفت كرد. پس از آن با استفاده از استوانه‌های آهنی داغ پس از كوبیدن قیر آن را مسطح و متراكم می‌نمودند. استفاده از این ماده در خیابانهای اكثر شهرهای اروپا رواج یافت.
امروزه با پیشرفت تكنولوژی كاربردهای قیر بسیار متنوع و گسترده شده است. كاربردهای مختلفی از جمله راهسازی، تولید پوششهای رطوبتی، محافظت فلزات، آب بندی مخازن و كانالها و پلها تثبیت شنهای روان و … را می‌توان نام برد.